หอมกลิ่นดอกลำดวนคืนเดือนหงาย
ในค่ำคืนจันทร์ฉายสว่างไหว
เห็นนัยน์ตาเธอชัดกว่าคืนไหน สีน้ำตาล
ผมเธอปลิวสยายเมื่อลมพัดหน้าช่างงามดั่งฝันติดตรึงตรา
ขอมองดูเจ้าเอ่ยแม่นางฟ้า สวยหนักหนา
แต่สายฝนโปรยกรู่พัดความเปลี่ยวเหงา
โถมให้ใจเศร้าเฉาดอกลำดวน
ร่วงโรยลา ปลิวลับ เกินกลับตัว ลึกเกินหยั่ง
ระทมขื่นขมกลิ่นดอกลำดวน
นัยน์ตาเธอช่างยวน เคล้าตามตรึงติดดั่งความฝัน
แรกดอมดมรักเธอช่างหวาน
ไยปลายทรมาน ช้ำตรอมตรม เกินกว่าจะหลุดพ้น
วะโอวะโอ แม่ดอกลำดวน
แม่ดอกลำดวน
ให้กายานั้นแหลกไปพลันดับสลายลงปฐพี
ฝังหัวใจรักเจ้ากรรมเอามันไปฝั่งลึกธรณี
ไม่เสื่อมคลายแม้ความตายจะพรากบุปผาไปจากใจนี้ ฮือ
จะร่ายมนตร์และเสกกลอัญเชิญคาถาพาเธอมา
ให้วิญญาณนั้นดับสลาย แม้กูต้องตายก็ยอมพลี
ให้ได้เคียงคู่กัน ลิขิตสวรค์ไม่อาจจะ รั้ง
พรากเธอจากฉันไปจากชาตินี้
ระทมขื่นขมกลิ่นดอกลำดวน
นัยน์ตาเธอช่างยวน เคล้าตามตรึงติดดั่งความฝัน
แรกดอมดมรักเธอช่างหวาน
ไยปลายทรมาน ช้ำตรอมตรม เกินกว่าจะหลุดพ้น
วะโอ
ระทมขื่นขมกลิ่นดอกลำดวน
นัยน์ตาเธอช่างยวน เคล้าตามตรึงติดดั่งความฝัน
แรกดอมดมรักเธอช่างหวาน
ไยปลายทรมาน ช้ำตรอมตรม เกินกว่าจะหลุดพ้น
วะโอวะโอ แม่ดอกลำดวน